Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012, η επομένη ημέρα της εορτής του Αγίου Νεκταρίου και η όμορφη νεανική παρέα της Γαλιλαίας μας σαλπάρει για το όμορφο νησί της Αίγινας!

 

Μέσα στο καράβι πηγαίνοντας προς το νησί μια μεγάλη νεανική παρέα κάνει αισθητή την παρουσία της με τη χαρούμενη διάθεσή της. Μικροί, μεγάλοι και μωρά το ρίχνουν στην κουβέντα, στον καφέ, στα πειράγματα και τις φωτογραφίες. Μερικοί νυστάζουν ακόμα αλλά όλοι ανυπομονούν για το προσκύνημα. Το καράβι σε μια ώρα περίπου φτάνει στο λιμάνι της Αίγινας όπου περιμένει το λεωφορείο για την περιήγηση στο νησί… και η εκδρομή μόλις ξεκίνησε!

 

 

 

Πρώτος σταθμός η Παλιά Πόλη με τα πολλά μικρά εκκλησάκια, αλλά και σπίτια που πλέον τα περισσότερα έχουν γκρεμιστεί. Εκεί βρισκόταν ο Άγιος Διονύσιος, που γεννήθηκε στο νησί της Ζακύνθου το έτος 1547, και διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης από το 1577 ως το 1622. Ξεκινήσαμε λοιπόν μια μικρή πεζοπορία προς την παλαιά Μητρόπολη Αιγίνης, που βρίσκεται απέναντι από το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου.

 

 

Στην περιήγηση που μας έκανε ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης είδαμε από κοντά την παλαιά πόλη, αξιόλογα Μοναστήρια, καθώς και ότι έχει διασωθεί από την παλαιά Επισκοπή καθώς και το σπίτι του Αγίου Διονυσίου. Επίσης είχαμε την ευκαιρία για να μάθουμε αρκετά πράγματα για το βίο του Αγίου Νεκταρίου. Ο Γέροντας μάς τόνισε ιδιαίτερα ότι ο Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως Αιγύπτου ήταν δραστήριος και ιεραποστολικός και δυστυχώς προκάλεσε μεγάλη ζήλεια στον τότε κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ο οποίος τον κατασυκοφάντησε γεγονός που έγινε αιτία να τον εκδιώξουν από το Πατριαρχείο.

 

 

Ο Άγιος μετά από περιπέτειες ήρθε στην Αθήνα όπου όμως δεν είχε τα μέσα για να ζήσει κι έτσι ζήτησε από το Υπουργείο να τον διορίσει κάπου ως ιεροκήρυκα, όπως κι έγινε. Έτσι ο Άγιος Νεκτάριος διετέλεσε ιεροκήρυκας για περίπου 4 χρόνια. Στη συνέχεια διορίστηκε διευθυντής της Ριζαρίου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών όπου υπήρξε σπουδαίος δάσκαλος με απεριόριστη αγάπη προς τους μαθητές του. Όσο ήταν ακόμη διευθυντής στη Σχολή, αγόρασε ένα μικρό και παλαιό μοναστήρι στην Αίγινα, που με πολλούς κόπους κατάφερε να το μεγαλώσει και να το αναστηλώσει. Το 1908 μετά από παραίτησή του από τη σχολή ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση της γυναικείας Μονής Αγίας Τριάδος στην Αίγινα και εγκαταστάθηκε εκεί μόνιμα. Στο μοναστήρι παράλληλα με τις πολυάριθμες ασχολίες του μελετούσε και συνέγραφε πλήθος βιβλίων.

 

 

Ο Άγιος Νεκτάριος έζησε στη μονή μέχρι το 1920. Στο διάστημα αυτό υπήρξαν και άλλες πολλές συκοφαντίες εναντίον του κυρίως από τον κλήρο, όμως ο λαός πάντα τον ακολουθούσε και τον άκουγε στα κηρύγματά του. Η ταπεινοφροσύνη και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις. Πέθανε γύρω στα μεσάνυχτα της 8ης  προς 9ης  Νοεμβρίου του 1920. Αν και αρχιερέας στην κηδεία του δεν παρέστη κανείς επίσκοπος γεγονός που δεικνύει ότι ακόμα και μετά το θάνατό του δεν ήταν αποδεκτός από μέρος της διοικούσας Εκκλησίας.

 

 

Επόμενος σταθμός μας, το προσκύνημα στην Μονή του Αγίου Νεκταρίου, στην αγία κάρα του, στον τάφο του αλλά και η επίσκεψη στο κελί του και στον χώρο που έζησε. Ήταν η ώρα να κάνουμε εφαρμογή των όσων ακούσαμε... Η προσευχή πολλών από εμάς έφυγε για τους ουρανούς να συναντήσει τον Άγιο εκεί που πλέον είναι το μόνιμο σπίτι του... Δακρυσμένα μάτια και δάκρυα για κάποιους, χαμηλό βλέμμα και απόλυτη προσήλωση για μερικούς, ψυχική ανάταση για όλους ήταν μερικά από τα πλούσια συναισθήματα που νοιώσαμε σε αυτόν το άγιο Τόπο. Λίγο παρακάτω η μεγάλη καινούρια εκκλησία της Μονής που στέκει πλέον μεγαλοπρεπής και επιβλητική κάτω από το μοναστήρι, πραγματικό στολίδι, ήταν η τελευταία μας στάση για προσκύνημα πριν αναχωρήσουμε για τη Μονή της Παναγίας της Χρυσολεώντισσας. Ένα ιστορικό Μοναστήρι χτισμένο περίπου τον 12ο αιώνα.

 

 

Στον Δρόμο προς την Παναγία είδαμε και μια σκαλισμένη εικόνα της στο βράχο, εκεί όπου εμφανίστηκε σε όραμα η Παναγία στον Άγιο για να του πει πως είναι η τελευταία φορά που την επισκέπτεται, λίγο πριν τον θάνατό του. Μια μικρή μονή με λίγες μοναχές που όμως μας περιποιήθηκαν και μας ξενάγησαν με πολλή χαρά παρότι τις επισκεφθήκαμε μέρα μεσημέρι.

Στο γυρισμό προς το λιμάνι δύο ήταν τα κυρίαρχα αισθήματα: της χαράς αλλά και της πείνας! Αφού είχαμε ικανοποιήσει το πρώτο «αίσθημα» προβήκαμε στην ικανοποίηση και του δευτέρου και κατόπιν επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για την επιστροφή μας. Στην επιστροφή δεν έλειψε η χαρούμενη διάθεση, η καλή συντροφιά, η πνευματική ικανοποίηση καθώς και η υπόσχεση για την επόμενη συνάντηση μας που θα είναι στις 25 Νοεμβρίου στο Ναό της Αγίας Μαρίνας Ηλιούπολης όπου θα μιλήσει ο Γέροντας με επίκαιρο θέμα!

 

 

Ήταν ένα πολύ όμορφο διάλειμμα που μας ξεκούρασε ψυχικά και πνευματικά και μακάρι να βρίσκουμε χρόνο για τέτοιες αποδράσεις πιο συχνά!!!

Τέλος, ας μας αξιώσει ο Άγιος Νεκτάριος, να βρεθούμε κοντά του στην Ουράνια Βασιλεία για να χαίρουμε όλοι μας παντοτινά μαζί του. Γένοιτο.

 

Δημοσιογραφική ομάδα Γαλιλαίας
(Φωτό-Video-Κείμενο-Μοντάζ)

 

Πηγή άρθρου: Απόψεις για τους Παπαροκάδες